Het leven in Kenia

Hallo Allemaal,

Ik ben er weer, thuis, in Afrika! Het is vreemd dit keer zonder groep, gewoon ikzelf voor vakantie en een eigen business. Woensdag vloog ik heel relaxed met een nieuw vliegtuig van KLM naar Nairobi. 3 stoelen voor mijzelf en de nieuwste films, prima! Het relaxen, wat ik al maanden niet doe, kon beginnen. Ik kwam goed aan, helaas was mijn tas in Amsterdam achtergebleven. Gelukkig werd die de volgende dag gebracht. ’s Avonds zag ik mijn klanten, die hadden net de safari in Kenia erop zitten. Helemaal enthousiast waren ze, super om aan te horen en te weten dat ik het goed heb gedaan! Donderdagochtend heb ik ze op de bus naar Arusha gezet. Zelf ben ik hotels gaan kijken en heb ik mijn agent ontmoet. ’s Middags had ik met een gids/vriend Josephat afgesproken. Natuurlijk kwam hij veel later dan gepland en hadden we rond 15uur lunch. De rest van de middag in het park gelegen. Ik had nog nooit een voet in dat park gezet, parken zijn toch niet veilig voor toeristen? Het was geen enkel probleem. ’s Avonds kwam Alice mij ophalen, de zus van Moses, want ik kon bij haar komen logeren. Zij kwam ook een ruim uur later :). Ze woont vrij ver weg van de stad, maar we kregen een lift van vriend John, dus dat was erg fijn. Haar zoon is 13 en hij zou mij wel eens leren schaken. Dat is niet echt gelukt, ik bakte er niets van! Volgens mij gingen we rond 2215 avondeten… Daarna hebben we veel gekletst en was het erg gezellig.
Vrijdagochtend werd ik om 8uur door John opgehaald en om 1100uur in de stad afgezet. Ik heb Nairobi denk ik wel 3x gezien, hij had geen haast en veel dingen te doen en ik had eigenlijk ook geen haast. Ik had met mijn leuke kok Albert van mijn laatste reis afgesproken om 11 uur, hij kwam een uur te laat. Het begint wel op te vallen he, afrikaanse tijd :). Het was heel gezellig, veel gekletst, gelachen en gegeten. Daarna heb ik nog wat hotels bekeken en ben ik aan het einde van de middag gecrasht in een leuke koffie tent waar Alice mij weer op kwam halen. We kwamen laat thuis, lees straks waarom en toen hebben we weer veel gepraat en weer laat naar bed gegaan. Zaterdagochtend nam ik de bus naar Mombasa. Om op tijd te komen moest er ook e.e.a. gebeuren, dat lees je ook straks. De busrit ging goed, vooral de eerste vier uur waren mooi. Daarna wordt het landschap saaier en hoe dichter je bij de kust komt, hoe warmer/vochtiger het wordt. Kush kwam me ophalen bij de bushalte, hij is een vriend van Moses, en ik ging bij hem slapen. Heerlijk op de bank gezeten, gelachen, bijgekletst en foto’s gekeken. Een prima avondje thuis. Vanmorgen heerlijk uitgeslapen tot 830 en kwam pas om 945 uit bed. ’s Middags gingen we naar de noordkust van Mombasa om hotels te kijken. Ik was daar nog nooit geweest. Een taxi gehuurd en foto’s gemaakt. Het regende de hele dag. Nu zit ik te wachten tot mama Grace thuiskomt, om daar te komen was ook weer grappig, lees hieronder. Omdat het hier dus echt geen mooi weer is, heb ik niet vele te doen hier. Op visite en hotels kijken. Neem woensdag de bus naar Tanzania!!


Het leven in Kenia

Kenianen doen er alles aan om hun kinderen naar goede scholen te laten gaan. Ik was weer eens in shock toen ik hun programma hoorde. David, zoon van Alice, staat 6 dagen per week om 5 uur op zodat hij om 530 kan vertrekken, dan wordt hij opgehaald door de schoolbus. In de bus slaapt hij en op school krijgt hij ontbijt. Dan is er les van 8.30 – 16.30 uur ongeveer. Dan moet hij weer met de bus naar huis waar hij rond 1830 aankomt. Dan heeft hij huiswerk. Als mama laat thuis komt eet hij ontzettend laat en de dag dat ik er was ging hij om 23uur naar bed. Hoe houden kinderen dit vol?
Alice doet er zelf ook, ze heeft nu 2 banen. 1 op kantoor met normale tijden. Maar je moet weten dat het verkeer een grote file is in Nairobi dus daar moet je tijd voor uittrekken. Dus je vertrekt heel vroeg en je komt laat thuis, of je vertrekt gewoon heel veel later naar huis om de file weer te vermijden. Vervolgens doet ze ’s avonds nog wat werk en gaat ze meestal rond 0000uur naar bed toe. En om 5 uur is ze alweer op. Ik zou het niet volhouden.

Ik kom bij Alice uit huis vandaan, een compleet Afrikaanse wijk en ik word van alle kanten aangestaard. Een Mzungu, hier?! Nog maar eens kijken of ik het wel goed gezien heb. Jahoor, ze is echt wit, haha.

Ik ging met Albert lunchen en de ongeschreven regel is natuurlijk wel dat ik betaal. Geen probleem, gegeten, gedronken, kadootjes gegeven. En wat gebeurd er dan. Ik heb geen geld voor transport. Dit overkwam me in 2004 ook en ik blijf het vreemd vinden. Doe je je best om langs te komen, af te spreken en dan moet je nota bene hun buskaartje betalen… Nu vind ik het niet erg, maar het is wel typisch!

Vrijdagavond:
Een lift krijgen is heel handig, maar vaak is het sneller om gewoon de bus te nemen. Het begint met eerst even wat drinken om de avond file te vermijden. Natuurlijk is dat niet 1 drankje. Voor de vrouwen komen er altijd 2 als de man er 1 neemt. Om ons dronken te krijgen zodat zij kunnen doen wat ze willen? Of omdat onze drankjes kleiner zijn? Natuurlijk is een cola niet goed genoeg en probeer ik voor het eerst in mijn leven Redds, het smaakt prima, een soort bier. En een Afrikaanse vrouw moet slim zijn, dus ongemerkt stopt Alice blikje na blikje in haar handtas en zo hoeven wij niet veel te drinken. Als we dan eindelijk denken dat we bijna naar huis gaan, komt er eten aan. Tja, mannen + drinken = eten. Nyama Choma. Ik kies de juiste stukjes uit en laat het me goed smaken. Ondertussen was het dan ook al 2130 ‘s avonds. Maar goed dat ik stevig geluncht had met ugali, kip en sukuma wiki.

Zaterdagochtend:
Opgehaald worden, natuurlijk niet om 06.30 zoals afgesproken, maar zo rond 7 uur. Na 5 meter stopt de auto.. geen benzine. De passerende auto stopt en John gaat met hem naar de petrol station om benzine te kopen. Natuurlijk staan we niet aan de kant maar bijna halverwege de weg. Een grote truck komt aanrijden en kan er niet langs. Die mannen stappen uit (de truck) en duwen onze auto aan de kant. Dan komt de chauffeur terug, benzine wordt via een kartonnetje erin gegoten en we rijden weg. Ondertussen is het bijna half 8 en mijn bus vertrekt om 8 uur. Hij blijft maar bevestiging vragen dat hij goed zijn best heeft gedaan en echt wel op tijd bij ons was. Haha, daar denk ik natuurlijk toch iets anders over maar gelukkig mazzel met het verkeer en we zijn op tijd.

Met de bus naar Mombasa. Alles gaat goed, ik zit riant, heb genoeg beenruimte en de stoel kan erg ver naar achteren. Goed om wat gemiste slaap in te halen. Maar ik wil naar buiten kijken. De eerste 4 uur zijn zo mooi van dit stuk weg. Glooiend landschap, bergen, baobab bomen, witte bloemen, het is zo groen na de regentijd. Nu dacht ik, als ik op stoel 2 zit, mooi vooraan heb ik goed uitzicht. Had je gedacht, er was zoveel tekst op de voorkant van de bus geplakt dat ik daar mooi tegenaan heb gekeken.
De weg is goed, zoveel beter als jaren geleden. Echter rondom de steden is er abnormaal veel verkeer en heb ik er anderhalf uur over gedaan om Mombasa in te komen. En mijn mooie plek vooraan had geen raam dat open kon. Mombasa heeft een tropisch vochtig klimaat. Je snapt het wel, ik was doorweekt. Nu kan dat ook buiten de bus gebeuren want het komt af en toe met bakken uit de lucht vallen. Goed voor het land moet je maar denken :).

Mama Grace was zaterdagavond niet thuis. Wat mij goed uitkwam want nu hoefde ik geen excuus te bedenken om bij Kush te logeren. Hij is een vriend van Moses. Moses spreek ik niet meer, maar ik heb er vrienden aan overgehouden. Altijd handig in een ver land. En laat dit nu toch eens het eerste echte mooie huis zijn dat ik ken in Kenia en Tanzania. Hij heeft een redelijke woonkamer met 1 bank en 2 stoelen. En het staat niet helemaal vol zoals bij de meeste Afrikaanse huizen. Je weet immers nooit hoeveel visite je kunt krijgen op 1 dag. Hij heeft een mooie keuken en hij verklapte dat hij alleen kookt als zijn vriendin er is, daarom ziet de keuken er zo mooi uit. De badkamer is goed. Een wc die doorspoelt, geen wc bril, maar daar ben ik wel aan gewend. Een kleine wasbak waar water uitkomt. Een douchekop die voor de sier hangt, dus je kookt water, doet het in een bak en wast jezelf. Een extra slaapkamer en zijn slaapkamer. Helemaal huis, helemaal prima en dat alles voor 80 euro per maand, één derde van zijn maandsalaris.

Planning:
Vanmiddag bel ik mama Grace rond 1430uur op. Ze zou gisteravond thuiskomen. Krijg ik te horen dat dat wel rond 18uur kan worden. Hmm, wat ga ik dan doen? Naar een relaxed café om deze email te schrijven, wat te eten en te wachten. Dit maal plak ik er gelijk maar een uur aanvast en zal ik na 19uur eens bellen waar ze zijn.
Ik zat voordat ik wegging echt te denken, wanneer zal ik mama Grace bezoeken? Als ik het aan het einde doe, ga ik misschien niet, als het ergens anders ook leuk is, dus laat ik het maar aan begin doen. Dan vraagt Ricky, de zoon, of ik niet in het weekend kan komen, want dan is iedereen vrij. Natuurlijk, dan kort ik mijn tijd in NBO wel wat in. Hoor ik afgelopen week dat mama Grace zowieso vrij is omdat het hotel dicht is. En nu kwam er een begrafenis tussen en zijn ze allemaal langer weg dan gepland. Tja, wat is planning?

Wat kun je je op de hals halen om 15 euro uit te sparen?
Als je met lokale mensen op stap bent, is een taxi een luxe. Die luxe permitteerde ik me graag om hotels te gaan bezoeken en helemaal omdat het goot van de lucht. Grote backpack achterin zodat ik daarna met de ferry naar de zuidkust kon oversteken. En als je dat gehad hebt, kun je met een lokaal busje, matatu verder reizen. Spotgoedkoop, maar je moet er wat voor overhebben. Nu had ik tijd genoeg en geef ik al mijn geld op andere manieren uit, dus het was een prima idee. De taxi zet mij 100m van de ferry af en natuurlijk begint het te plenzen. Ik was doorweekt toen ik bij het afdak aankwam. Iedereen kijkt me aan en ik hoorde ze denken, waarom neemt die Mzungu niet gewoon een taxi? Waarom heeft ze geen paraplu? Dat vroeg ik me zelf ook voor het gemak maar even af. Komt er een meneer naar me toe, wil je een paraplu kopen? Dat lijkt me een prima idee. Hij gaat weg en komt terug en voor 3 euro heb ik een prachtige paraplu. Hij heeft er zelf ook gelijk 1 en hij zal er geld aan overgehouden hebben, dus je kunt de prijs wel nagaan. Heel veel mensen moeten lachen. Vervolgens begint hij te preken en zegt hij van alles richting mijn adres. De mensen blijven lachen en ik doe maar gezellig mee.
Aan de andere kant neem ik de matatu. Backpack op schoot, dat ging zo makkelijk nog niet. Het is niet comfortabel, ik kan mijn benen niet bewegen en bij elke hobbel en kuil had ik het gevoel er een blauwe plek bij te krijgen. Maar ik ben op de juiste plek aangekomen. Nu nog even naar huis, het is ondertussen donker, lekker slapen en nog meer praten.