Een nieuwe uitdaging!

Hallo allemaal,

(dit berichtje heb ik voor het weekend geschreven en nu kan ik het eindelijk versturen)

Eindelijk dan weer eens een berichtje van mijn kant. Ik zat in de bush zonder internet, dus jullie snappen het wel he... ? Maar nu ben ik terug in de bewoonde wereld. Dit wordt vast een hele lange mail, dus als je geen tijd hebt, of niet geinteresseerd bent, dan kun je beter hier stoppen 

Internet was me beloofd op de lodge na pasen. Nu zijn we al een paar weken verder en er is nog niets geregeld. Ik ben er zelf mee bezig geweest, maar dat heeft niets uitgemaakt. De telefoonmaatschappij, Zamtel bellen. Langsgaan, praten. Ik moet nog een formulier invullen. Prima, geef maar mee. Sorry, die hebben we niet meer. We brengen ze vanmiddag. Tuurlijk brengen ze dat niet, dus wij weer heen. Formulier ingevuld, geld betaald en nu zou het zo geregeld zijn. Mmm. Beloftes van niets, een hoop gebel, maar nog steeds niets... snik.

Ik zit nu in ‘mijn’ lodge in Mfuwe, South Luangwa Nationaal Park, Zambia. Het is een lodge met 7 huisjes, chalets, met elk 2 kamers. Dus er kunnen 28 mensen slapen. En dan hebben we nog een woonhuis met nog eens 3 kamers, voor nog eens 6 mensen. In het woonhuis is de keuken en een televisie met DSTV, dus ik kan gewoon het NOS journaal zien om 20.35 uur. Op het moment wordt er nog veel gebouwd. Het restaurant, de keuken, de bar en bestrating rondom het zwembad. Ja, een zwembad, ik heb hem van de week uitgeprobeerd en ik moet zeggen, erg lekker! En iedereen zegt dat het hier heet word, dus ik zal het hard nodig hebben... Als ik niet alleen maar aan het werk ben. Ik ben nu namelijk de manager van deze plek.

Ik zit hier nu sinds zondag 30 april en zondag 7 mei vlieg ik terug naar Lusaka. De lodge is al in gebruik, maar het was nog lang niet in orde volgens Saskia maatstaven. Geen decoratie, niets in de kamers, wc’s zonder wc bril, bedden die scheef staan, gebruikte zeepjes die gewoon bij de douche liggen enz. Dus ik heb eerst de kamermeisjes/ schoonmakers eens goed voorgedaan wat ik wil hebben, en hoe. Ik kan ze niets kwalijk nemen, want sommige van hun wonen in een modderhut, zijn niet naar school geweest, hebben geen eens een wc en een bed, dus hoe kunnen ze weten hoe wij westerse mensen een kamer willen hebben??

Het moeilijkste vind ik dat de mensen langzaam zijn. En niets doen. En dan wel klagen dat de werkdagen zo lang zijn. Tja... Sommige mensen werken ook echt te lang, maar ja, er komen tot nu toe maar 2x in de week piloten bij ons slapen. Dus de rest van de tijd.... daar zullen we het maar niet over hebben. Bovendien, al zijn ze niet aan het werk, dan lopen ze nog rond, want de meeste mensen wonen en werken hier. We hebben een prachtige boom die veel schaduw geeft, dus daar kun je altijd iedereen terugvinden.

Ook wordt er lunch gekookt voor het personeel. 1 van de dames doet dat. Maar tot mijn verbazing duurt dat de hele morgen. Ze begint rond 10 uur en rond 14.00 uur is het eten dan eens klaar, dan moet er gegeten worden en opgeruimd worden. Dus ik heb gevraagd waarom dat zo lang duurt. We eten bonen was het antwoord en dat duurt 3uur. Dus de hele 3 uur zit er iemand naast de pot om te kijken of het goed gaat???

Kortom, er is dus genoeg te doen voor me. Ik zelf maak ook lange dagen. Nu ik hier eenmaal ben, ga je gewoon door.

Maar wat heb ik de rest van de tijd gedaan? Ik heb lekker bij mijn vriendinnetje Geke gelogeerd. Erg gezellig was dat. Samen koken, lekker kletsen, hier en daar heen. En het mooie was, 1 van haar huisgenoten was er steeds niet, dus ik had ook nog een eigen kamer! En er komt daar een dame langs die de afwas doet, je bed opmaakt, een man komt langs om de was te doen. Ideaal!

Ik heb ook nog een ruime week een hotel training gehad op een hotelschool. De mensen snapten daar niet dat ik gewoon effe gauw wat basis dingen wilde leren. En dat mij dat zou lukken in 8 dagen. Daar heb je toch minstens een maand voor nodig als het niet een heel jaar kan zijn!? De eerste vraag die een afdeling aan mij vroeg was, hoeveel dagen blijf je hier? En dan zei ik, vandaag. En dan zeiden zij, maar dat kan helemaal niet, dat is veel te kort. Mijn antwoord was steevast, begin maar met uitleggen, dan zien we wel. En met een paar uur waren ze dan klaar...

Voor school had ik trouwens een prive chauffeur, erg handig. ’s Ochtends haalde hij me op en ’s middags bracht hij me weer thuis. Nu rij ik zelf in een safari auto, een verlengde toyota, erg stoer. Soms een beetje moeilijk, want het gras is lang en groeit over de weg heen, en soms is de weg daardoor erg smal en met al die bochten kan ik niet zien of er auto’s tegemoet komen. Nog even wennen dus.

Maar goed, hoe ben ik hier nu weer in verzeild geraakt? Het loopt altijd anders dan geplant, dus zo ook dit uitstapje. Maar ik heb gewoon geluk gehad. Mr en Mrs Mataka zijn rijke Zambianen en ze hebben lodge opgezet. En die lodge mag ik nu voor hun runnen. In het begin was het wel even een teleurstelling voor mij, omdat ik me andere plaatjes voorhou bij een lodge, maar het gaat wel echt heel mooi worden, dus nu ben ik positief. Het is wel gek om nu ineens met mensen om te gaan die zo rijk zijn, van alles doen en kopen. Maar ook wel errugh gemakkelijk. Dus ik zie het wel.

Donderdag 11 mei kom ik weer thuis. En ijn volgende ticket is alweer geboekt, 31 mei vlieg ik terug naar Lusaka tot ergens begin volgend jaar.

Mijn telefoonnummer in Zambia is 00260-99492689. De website is nog niet af, maar die geef ik tzt absoluut door!

Groetjes Saskia