Het bevalt niet zo goed in Zambia
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
08 Augustus 2006 | Zambia, Mfuwe
Ik heb even vrienden en familie nodig die mij snappen!
Ik zou heel graag een goed gesprek met mijn bazen willen. Wat verwachten ze van mij? Wanneer mag ik iets wel en niet. Ik word zo helemaal gek. Als de lijn eens bezet is omdat ik aan het internetten is, dat snappen ze niet. Als ik de telefoon eens niet opneem, daar zijn ze helemaal niet blij mee. Ik moet van 7 – 22 uur bereikbaar zijn in mijn kantoor. Maar een manager zit toch niet de hele dag op haar stoel? Ik moet de keuken, bar, chalets controleren. Ik ben aan de wandel. Ik doe bestellingen van producten maar nee hoor. Vaak krijgen we het niet. Ze stuurt wat zij wil sturen en wanneer ze het wil. Zo kan ik geen hotel runnen. En nu dus een extra persoon. Prima als ze goed is en me kan helpen. Maar ik ben vandaag rond de chalets gegaan en ik ontdekte zoveel smerige kasten, sticky stuff aan de muur, kapotte ramen, geen zeep/shampoo, geen kleerhangers, kapotte lichten. Dat ik me afvraag, wat heeft ze gedaan?? (ze is er nu even niet want ze is ziek, en ze werd naar Lusaka gevlogen!!! De rest van het personeel moet de bus nemen.)
Afgelopen zaterdag had ik een feestje. Ik ging daarheen van 17.30 – 23.00uur. Krijg ik de volgende dag op mijn kop, waarom was ik niet naar dat feestje gegaan als alle gasten naar bed waren gegaan? Ik dacht, hoezo, ik ben hier 2 weken niet geweest. Er was niets gebeurd, alleen die eeuwige controle van ze. Ik heb geen baby sitter nodig.
Toen ik de vorige keer naar Lusaka ging, wilde ik graag met ze praten. Toen ik terugkwam van TZ wilde ik met ze praten. Maar ze nemen geen tijd voor mij. Ik zie ze wel. En ze zeggen me wat zij willen zeggen. Maar vragen aan mij of ik wat wil bespreken. Homaar. Ik ben toch niet belangrijk? Ik kreeg wel complimenten over mijn goede papier winkel die ik heb opgezet. Voorraad beheer, geld overzichten van de bank, ingaven en uitgaven enz. Dankjewel, dit heb ik nodig, maar er is meer!
Ik heb geen leven hier naast mijn werk. Ik had besloten omdat ik maar 1 receptionist heb, dat de receptie open is van 07- 19.00 uur. En als de piloten hier zijn, dan loop ik savonds toch wel rond. Nu moet de receptie perse open zijn van 07-22 uur. Mijn receptionist, de waiters/barman en het keuken personeel werkt 6 dagen per week van 07-22 uur. En ik mag niemand anders aannemen. Zo werkt dat niet. Ik doe zodirect 4 avonden en zij 3. Ze is nu 4 dagen vrij, dus ik ben er de hele dag.
Met de zoon uit Engeland gesproken. Ik heb een keurige brief voor Mrs. Mataka geschreven met mijn voorstellen om 3 extra personen aan te nemen. Het is toch van de zotte dat ik dat via hem moet vragen? En zij komt al dagen niet op dit onderwerp terug en donderdag gaat ze weer weg voor 10 dagen.
Nadat hij is geweest heb ik ook veel spullen gekregen. Geen eten, maar andere dingen. Of het komt omdat we die nieuwe super visor hebben. Maar waarom? Ik heb om deze spullen gevraagd in mei, in juni, in juli. Maar ik krijg ze niet. Hoe voelt dit?
En volgens mij lopen er hier een paar verklikkers rond die alles doorbrieven aan de bazen. En ik was nu eenmaal een beetje te negatief toen ik terug kwam, dus wie weet wat ze gehoord hebben?
Moet ik nu telefonisch een gesprek gaan voeren en vragen wat ze van mij verwachten??
Waarom betalen ze mij relatief veel geld maar heb ik geen inbreng?
Ze zitten zo op hun geld maar prioriteiten stellen, ho maar. Wat is dat? Een water installatie willen voor K 16.000.000. Maar geen staff betalen voor K 200 – 400.000 per maand. Wel spullen in laten vliegen met Zambia Airways voor K 100 – 200.000 per keer en niet wachten tot Star of Africa vliegt die het gratis meenemen! Bovendien hebben we een goede prijs voor de piloten. Maar Mrs. Mataka wil geen brief schrijven of telefoneren naar de man in charge en vragen voor korting op het vervoeren van spullen of voor korting op vliegtickets.
Ik wil graag dat dit lukt, ik hou niet van opgeven. Maar ik zit op de rand. Het is dat papa en mama eind november komen. Maar dat duurt nog zo lang!! En ik heb Misja gemaild, hij heeft 20 september een reis..... En ja, mijn geliefde Tanzania heeft een mega aantrekkingskracht op mij...
Maar ja, met een beetje geluk is mijn huis binnenkort - eind deze maand af en kan ik verhuizen en mijn eigen plek creeeren? Als ik nu ga, ik krijg al mijn spullen nooit mee naar huis. Misschien wordt het beter.
Ik ben er altijd voor geweest dat je plezier in je werk moet hebben. En dat heb ik hier niet. Ik voel me opgesloten. Deze baan is voor mij geen must en het is ook geen top salaris. Het is afrika, dat wel. Maar er is meer te doen en te zien hier! Het seizoen eindigt hier zo te horen in november. Als het iets beter gaat, dan is dat wel vol te houden. Maar met sommige mensen voelt het altijd aan alsof je over een berg heen moet stappen voordat je ze iets durft te vragen/zeggen. Nou dat heb ik met hun.
Zouden ze zich echt niet in mij kunnen verplaatsen? Toen ik nog in NL was, zei ze, het is oke daar, er zijn genoeg blanke mensen. Maar wanneer moet ik hun ontmoeten? Hoe kunnen ze mensen zo mannipuleren dat ze er altijd zijn en ook nog eens op stel en sprong? By the way, daar hebben we toch een mobiel voor? Ik stop er mee, dit verhaal is lang genoeg. Maar dit is hoe ik me voel, moedeloos en een beetje alleen. Nu is iedereen weer op de hoogte.
Veel liefs, Saskia
Ik zou heel graag een goed gesprek met mijn bazen willen. Wat verwachten ze van mij? Wanneer mag ik iets wel en niet. Ik word zo helemaal gek. Als de lijn eens bezet is omdat ik aan het internetten is, dat snappen ze niet. Als ik de telefoon eens niet opneem, daar zijn ze helemaal niet blij mee. Ik moet van 7 – 22 uur bereikbaar zijn in mijn kantoor. Maar een manager zit toch niet de hele dag op haar stoel? Ik moet de keuken, bar, chalets controleren. Ik ben aan de wandel. Ik doe bestellingen van producten maar nee hoor. Vaak krijgen we het niet. Ze stuurt wat zij wil sturen en wanneer ze het wil. Zo kan ik geen hotel runnen. En nu dus een extra persoon. Prima als ze goed is en me kan helpen. Maar ik ben vandaag rond de chalets gegaan en ik ontdekte zoveel smerige kasten, sticky stuff aan de muur, kapotte ramen, geen zeep/shampoo, geen kleerhangers, kapotte lichten. Dat ik me afvraag, wat heeft ze gedaan?? (ze is er nu even niet want ze is ziek, en ze werd naar Lusaka gevlogen!!! De rest van het personeel moet de bus nemen.)
Afgelopen zaterdag had ik een feestje. Ik ging daarheen van 17.30 – 23.00uur. Krijg ik de volgende dag op mijn kop, waarom was ik niet naar dat feestje gegaan als alle gasten naar bed waren gegaan? Ik dacht, hoezo, ik ben hier 2 weken niet geweest. Er was niets gebeurd, alleen die eeuwige controle van ze. Ik heb geen baby sitter nodig.
Toen ik de vorige keer naar Lusaka ging, wilde ik graag met ze praten. Toen ik terugkwam van TZ wilde ik met ze praten. Maar ze nemen geen tijd voor mij. Ik zie ze wel. En ze zeggen me wat zij willen zeggen. Maar vragen aan mij of ik wat wil bespreken. Homaar. Ik ben toch niet belangrijk? Ik kreeg wel complimenten over mijn goede papier winkel die ik heb opgezet. Voorraad beheer, geld overzichten van de bank, ingaven en uitgaven enz. Dankjewel, dit heb ik nodig, maar er is meer!
Ik heb geen leven hier naast mijn werk. Ik had besloten omdat ik maar 1 receptionist heb, dat de receptie open is van 07- 19.00 uur. En als de piloten hier zijn, dan loop ik savonds toch wel rond. Nu moet de receptie perse open zijn van 07-22 uur. Mijn receptionist, de waiters/barman en het keuken personeel werkt 6 dagen per week van 07-22 uur. En ik mag niemand anders aannemen. Zo werkt dat niet. Ik doe zodirect 4 avonden en zij 3. Ze is nu 4 dagen vrij, dus ik ben er de hele dag.
Met de zoon uit Engeland gesproken. Ik heb een keurige brief voor Mrs. Mataka geschreven met mijn voorstellen om 3 extra personen aan te nemen. Het is toch van de zotte dat ik dat via hem moet vragen? En zij komt al dagen niet op dit onderwerp terug en donderdag gaat ze weer weg voor 10 dagen.
Nadat hij is geweest heb ik ook veel spullen gekregen. Geen eten, maar andere dingen. Of het komt omdat we die nieuwe super visor hebben. Maar waarom? Ik heb om deze spullen gevraagd in mei, in juni, in juli. Maar ik krijg ze niet. Hoe voelt dit?
En volgens mij lopen er hier een paar verklikkers rond die alles doorbrieven aan de bazen. En ik was nu eenmaal een beetje te negatief toen ik terug kwam, dus wie weet wat ze gehoord hebben?
Moet ik nu telefonisch een gesprek gaan voeren en vragen wat ze van mij verwachten??
Waarom betalen ze mij relatief veel geld maar heb ik geen inbreng?
Ze zitten zo op hun geld maar prioriteiten stellen, ho maar. Wat is dat? Een water installatie willen voor K 16.000.000. Maar geen staff betalen voor K 200 – 400.000 per maand. Wel spullen in laten vliegen met Zambia Airways voor K 100 – 200.000 per keer en niet wachten tot Star of Africa vliegt die het gratis meenemen! Bovendien hebben we een goede prijs voor de piloten. Maar Mrs. Mataka wil geen brief schrijven of telefoneren naar de man in charge en vragen voor korting op het vervoeren van spullen of voor korting op vliegtickets.
Ik wil graag dat dit lukt, ik hou niet van opgeven. Maar ik zit op de rand. Het is dat papa en mama eind november komen. Maar dat duurt nog zo lang!! En ik heb Misja gemaild, hij heeft 20 september een reis..... En ja, mijn geliefde Tanzania heeft een mega aantrekkingskracht op mij...
Maar ja, met een beetje geluk is mijn huis binnenkort - eind deze maand af en kan ik verhuizen en mijn eigen plek creeeren? Als ik nu ga, ik krijg al mijn spullen nooit mee naar huis. Misschien wordt het beter.
Ik ben er altijd voor geweest dat je plezier in je werk moet hebben. En dat heb ik hier niet. Ik voel me opgesloten. Deze baan is voor mij geen must en het is ook geen top salaris. Het is afrika, dat wel. Maar er is meer te doen en te zien hier! Het seizoen eindigt hier zo te horen in november. Als het iets beter gaat, dan is dat wel vol te houden. Maar met sommige mensen voelt het altijd aan alsof je over een berg heen moet stappen voordat je ze iets durft te vragen/zeggen. Nou dat heb ik met hun.
Zouden ze zich echt niet in mij kunnen verplaatsen? Toen ik nog in NL was, zei ze, het is oke daar, er zijn genoeg blanke mensen. Maar wanneer moet ik hun ontmoeten? Hoe kunnen ze mensen zo mannipuleren dat ze er altijd zijn en ook nog eens op stel en sprong? By the way, daar hebben we toch een mobiel voor? Ik stop er mee, dit verhaal is lang genoeg. Maar dit is hoe ik me voel, moedeloos en een beetje alleen. Nu is iedereen weer op de hoogte.
Veel liefs, Saskia
-
09 Augustus 2006 - 14:10
Rob En Judith:
He Sas,
klote allemaal. We bellen je als we volgende week thuis zijn. Zitten nu in ZFrankrijk en gaan overmorgen paar dagen Parijs. Sterkte, dat heb je wel nodig.
x, veel liefs, Rob en Judith -
09 Augustus 2006 - 19:39
Maaike:
He sas,
Tjee... dat is niet leuk! Ik merk dat je jouw gevoel letterlijk op papier zet. Soms is het daarom ook wel moeilijk om je te volgen. Persoonlijk ben ik niet bekend met de cultuur van Zambia maar als ik het vanuit mijn perspectief bekijk wil ik je aanraden om na te gaan wat je zelf zou willen. Zet dat eens op papier. Beperk jezelf dan niet! Schrijf bijv. ook de onrealistische dingen op. Ga vervolgens een open gesprek aan met jouw baas. Stel open vragen: Wat zijn hun plannen? Hoe zien zij de taken van het personeel hierin? Wat is hun beleid tav voorraad? etc. Leg deze antwoorden naast jouw ideeen. Vergelijk. Bepaal voor jezelf nu je strategie. Is het waard om je energie erin te blijven steken? Zo ja, gebruik de antwoorden op je vragen om in jouw voordeel te gebruiken.
Misschien is het niet mogelijk om uberhaupt een gesprek aan te gaan omdat ze daar niet voor open staat. Bepaal dan wat voor jou belangrijk is! Onthoudt: je werkt om te leven!
Hoop dat je hier wat mee kan. Ik ben helaas niet bij je om je te ondersteunen maar vanuit NL zal ik aan je denken en alle positieve energie naar je sturen!
Houd je me op de hoogte?
Liefs Maaike
-
10 Augustus 2006 - 13:04
Suzanne:
Hoi Saskia,
Wel balen dat het allemaal zo gaat. Onthoud dat je ze verder niets verplicht bent he! Als iets je ongelukkig maakt en alles wat je er aan probeert te doen loopt op niets uit dan moet je voor jezelf kiezen hoor!! Ik zou ze een brief schrijven en daarin een ultimatum zetten, het gaat anders of ze gaan verder zonder jou (wat ze blijkbaar niet kunnen)
Hou je taai!
Suzanne -
11 Augustus 2006 - 10:51
Claudia:
Lieve Saskia,
Zoals alle anderen vind ik het erg vervelend voor je dat je nu zoiets mee maakt en dat je daardoor teleurgesteld bent. Je frustratie en teleurstelling kun je hier in Nederland voelen. Het liefst zou ik je nu een hele dikke knuffel willen geven .... dus in gedachte doe ik dat ook.
Ik wens je heel veel sterkte toe en niet alleen ik maar ook Ronald denkt aan je !!
Liefs Claudia & Ronald -
11 Augustus 2006 - 11:31
Hans De Moor:
Dag Sas,
Je moet gewoon de moed erin blijven houden, wellicht dat het straks, zeker als je je eigen plekje hebt, een stuk beter gaat! Je moet zeker niet bij de pakken neer gaan zitten want dan gaat het nooit beter! Het zal best lastig zijn maar zie het als een uitdaging!
Sterkte daar en hou de moed erin! Je moet trouwens wel blijven anders kan ik niet op vakantie volgend jaar!
Sterkte en groetjes, Hans -
21 Augustus 2006 - 09:07
Hans De Moor:
Hé Sas,
Gaat het al wat beter of werken ze je nog steeds tegen? Probeer (zolang als je er nog zit) positief te blijven anders gaat de tijd helemaal zo langzaam en ga je je steeds meer ergeren!
Sterkte! Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
