Hoe denk je ook aan jezelf?
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
12 September 2010 | Nederland, Amsterdam
Lieve allemaal,
Veel van jullie weten al dat mama afgelopen maandagnacht een hersenbloeding heeft gehad en in coma ligt. En de rest weet het dus nu :).
Ze had een aneurysma, een uitstulping op een bloedvat in haar hersenen, die geknapt is. Het gebeurde maandagavond toen ze naar bed ging en papa heeft de ambulance gebeld. Ze waren dinsdag heel negatief of ze dit zou overleven. Van het MCA is ze naar de neuro specialisten in het AMC overgebracht. De operatie om het ‘gat’ te dichten is goed gegaan. Het gaat hem nu om de bijwerkingen die in de eerste 2 à 3 weken het grootst zijn. En uiteindelijk heeft iedereen dezelfde vragen, wanneer wordt ze wakker en wat kan ze nog als ze straks wakker wordt?
Ze heeft behoorlijk veel bloed in alle hersenkamers, gemengd met het normale vocht wat er altijd zit. Dit vocht kan de hersenen nu niet voeden en het bloed is ook gestold en het zal nog weken duren voordat dit weg zal zijn, als het lichaam de mogelijkheid heeft om het allemaal op te ruimen. Dat beangstigd dus, wanneer wordt ze wakker? Hoe wordt ze wakker? Wat kan ze dan wel en niet? En voor nu is het alleen maar afwachten.
De ene dag gaat het iets beter dan de andere dag. Ze heeft haar linkerarm veel bewogen, ze heeft een paar keer met haar rechterhand geknepen, ze heeft met haar ogen geknipperd en ze reageert soms met ja als je vragen stelt met een luid volume. Maar nu heeft ze koorts. Ze heeft waarschijnlijk een infectie opgelopen, misschien een longontsteking, misschien meningitis. De drains (om de druk te verminderen, omdat haar ventrikels/uitgangen zijn geblokkeerd) zijn weer uit haar hoofd gehaald, de beademingspijp vrijdag al, want ze ademt en snurkt wel zelf!
Maar goed, in slechte tijden zijn er ook grappige dingen.
- Mama wilde altijd heel graag de hele familie bij elkaar hebben. Dat heeft ze nu :).
- Iedereen vindt het heel erg voor ons en leeft met ons mee. Het verschil tussen Nederlanders en Afrikanen is echter dat alle Afrikanen ook voor ons bidden :).
- Wij willen hier in NL altijd alles weten en plannen, in Afrika komt het zoals het komt. Dat is hier in het ziekenhuis dus ook. Natuurlijk bewaken ze haar elke minuut, maar toen ze in Alkmaar geopereerd moest worden duurde het en duurde het. Toen ze zeiden dat ze zo dadelijk naar Amsterdam zou gaan, duurde het en duurde het. Dus ook dit mag in de categorie glimlach, ook al konden wij dit natuurlijk helemaal niet begrijpen.
- Ze krijgt elke dag een nieuwe pyjama aan, de ene dag een gele de andere dag een blauwe, dat heeft niemand thuis :).
- Je gaat naar haar toe en bekijkt haar en alle slangetjes en apparatuur van top tot teen. Maar eigenlijk ziet ze er niet uit zonder gebit :).
En wie kan ons leren hoe we op ons zelf moeten passen? Het is een super lieve zin van iedereen die aan ons denkt. En ik wil natuurlijk voor andere mensen zorgen, er voor ze zijn, dingen uit handen nemen. Maar als mensen dan tegen mij zeggen, pas je wel op jezelf? Dan vraag ik mijzelf af, hoe doe ik dat? Ik merk wel dat ik vrij rustig ben, en op zijn tijd te nuchter, af en toe een traan laat en vooral niet wil nadenken over de dag na morgen. Maar hoe pas je op jezelf? Ik eet, ik slaap, ik heb lieve vrienden die allemaal aan me denken en berichtjes sturen, ik lees een boek voor de afleiding en probeer af en toe te werken. Wat kan ik nog meer doen?
Alles staat stil. Wat vorige week zondag nog belangrijk was, denk je nu niet eens meer aan. Hoe vaak ga je op bezoek? Je wilt gaan, je wilt er zijn voor het geval er iets gebeurt, je moet eigenlijk weer aan jezelf denken en niet 2x per dag of elke dag willen gaan omdat je dat niet volhoudt als dit maanden gaat duren. Maar wat als dit geen maanden gaat duren en je achteraf denkt dat je te kort geweest bent? En wat doe je thuis als je toch niets anders te doen hebt?
Je krijgt hoop als ze reageert, maar je raakt gelijk weer in de mineurstemming als ze niets doet. En toch lachen we de laatste dagen wat af. Er gebeurt zoveel!
Tot zover, bedankt voor alle steun tot nu toe en het is heel fijn dat er zoveel mensen aan mama denken.
Saskia
Veel van jullie weten al dat mama afgelopen maandagnacht een hersenbloeding heeft gehad en in coma ligt. En de rest weet het dus nu :).
Ze had een aneurysma, een uitstulping op een bloedvat in haar hersenen, die geknapt is. Het gebeurde maandagavond toen ze naar bed ging en papa heeft de ambulance gebeld. Ze waren dinsdag heel negatief of ze dit zou overleven. Van het MCA is ze naar de neuro specialisten in het AMC overgebracht. De operatie om het ‘gat’ te dichten is goed gegaan. Het gaat hem nu om de bijwerkingen die in de eerste 2 à 3 weken het grootst zijn. En uiteindelijk heeft iedereen dezelfde vragen, wanneer wordt ze wakker en wat kan ze nog als ze straks wakker wordt?
Ze heeft behoorlijk veel bloed in alle hersenkamers, gemengd met het normale vocht wat er altijd zit. Dit vocht kan de hersenen nu niet voeden en het bloed is ook gestold en het zal nog weken duren voordat dit weg zal zijn, als het lichaam de mogelijkheid heeft om het allemaal op te ruimen. Dat beangstigd dus, wanneer wordt ze wakker? Hoe wordt ze wakker? Wat kan ze dan wel en niet? En voor nu is het alleen maar afwachten.
De ene dag gaat het iets beter dan de andere dag. Ze heeft haar linkerarm veel bewogen, ze heeft een paar keer met haar rechterhand geknepen, ze heeft met haar ogen geknipperd en ze reageert soms met ja als je vragen stelt met een luid volume. Maar nu heeft ze koorts. Ze heeft waarschijnlijk een infectie opgelopen, misschien een longontsteking, misschien meningitis. De drains (om de druk te verminderen, omdat haar ventrikels/uitgangen zijn geblokkeerd) zijn weer uit haar hoofd gehaald, de beademingspijp vrijdag al, want ze ademt en snurkt wel zelf!
Maar goed, in slechte tijden zijn er ook grappige dingen.
- Mama wilde altijd heel graag de hele familie bij elkaar hebben. Dat heeft ze nu :).
- Iedereen vindt het heel erg voor ons en leeft met ons mee. Het verschil tussen Nederlanders en Afrikanen is echter dat alle Afrikanen ook voor ons bidden :).
- Wij willen hier in NL altijd alles weten en plannen, in Afrika komt het zoals het komt. Dat is hier in het ziekenhuis dus ook. Natuurlijk bewaken ze haar elke minuut, maar toen ze in Alkmaar geopereerd moest worden duurde het en duurde het. Toen ze zeiden dat ze zo dadelijk naar Amsterdam zou gaan, duurde het en duurde het. Dus ook dit mag in de categorie glimlach, ook al konden wij dit natuurlijk helemaal niet begrijpen.
- Ze krijgt elke dag een nieuwe pyjama aan, de ene dag een gele de andere dag een blauwe, dat heeft niemand thuis :).
- Je gaat naar haar toe en bekijkt haar en alle slangetjes en apparatuur van top tot teen. Maar eigenlijk ziet ze er niet uit zonder gebit :).
En wie kan ons leren hoe we op ons zelf moeten passen? Het is een super lieve zin van iedereen die aan ons denkt. En ik wil natuurlijk voor andere mensen zorgen, er voor ze zijn, dingen uit handen nemen. Maar als mensen dan tegen mij zeggen, pas je wel op jezelf? Dan vraag ik mijzelf af, hoe doe ik dat? Ik merk wel dat ik vrij rustig ben, en op zijn tijd te nuchter, af en toe een traan laat en vooral niet wil nadenken over de dag na morgen. Maar hoe pas je op jezelf? Ik eet, ik slaap, ik heb lieve vrienden die allemaal aan me denken en berichtjes sturen, ik lees een boek voor de afleiding en probeer af en toe te werken. Wat kan ik nog meer doen?
Alles staat stil. Wat vorige week zondag nog belangrijk was, denk je nu niet eens meer aan. Hoe vaak ga je op bezoek? Je wilt gaan, je wilt er zijn voor het geval er iets gebeurt, je moet eigenlijk weer aan jezelf denken en niet 2x per dag of elke dag willen gaan omdat je dat niet volhoudt als dit maanden gaat duren. Maar wat als dit geen maanden gaat duren en je achteraf denkt dat je te kort geweest bent? En wat doe je thuis als je toch niets anders te doen hebt?
Je krijgt hoop als ze reageert, maar je raakt gelijk weer in de mineurstemming als ze niets doet. En toch lachen we de laatste dagen wat af. Er gebeurt zoveel!
Tot zover, bedankt voor alle steun tot nu toe en het is heel fijn dat er zoveel mensen aan mama denken.
Saskia
-
12 September 2010 - 15:40
Carola:
Heel veel sterkte en mooi het verschil te lezen tussen Afrika en NL. Zo vaak op bezoek gaan als je hart zegt is mijn advies, je mobiel in de gaten houden en af en toe aan je zelf denken. Zo heb ik het gedaan en nooit spijt van gehad. Liefs van ons! -
12 September 2010 - 17:21
Thea:
Dame, geniet van elk moment bij elkaar zijn en doe inderdaad maar wat je hart je ingeeft. stoor je niet aan wat anderen denken en zeggen. Je gevoel geeft je heel vaak het goede aan. Leef zo als de africanen doen, want dat zit ondertussen ook in jou bloed. In gedachten steek ik een kaars voor op voor je moeder maar ook voor jullie. alle liefde en dikke knuffel van ons Thea Paul Sebastiaan Thimo en Kelly -
12 September 2010 - 19:16
Rob:
Verschrikkelijk nieuws is dit.Denk inderdaad ook vooral om je zelf,hoe moeilijk dit ook in dit geval is. En volg vooral je gevoel van hoe vaak je naar je moeder wilt en moet gaan.
Het zal een moeilijke tijd voor je worden.
Heel veel sterkte en veel liefs van ons allen en we denken aan je!!!
Dikke knuffel -
12 September 2010 - 22:18
Karin:
Heel veel sterkte lieve Sas! Hier in Guatemala denk ik ook aan je! -
13 September 2010 - 07:12
Anita:
Ook vanuit Enkhuizen en Limmen brandt er een kaarsje voor jullie! Dikke knuffel! liefs -
13 September 2010 - 17:52
Claudia En Hans:
Lieve Saskia, wij wensen jou en je familie heel veel sterkte toe. Geniet van de momenten samen...ieder minuut is weer een minuut die jij je later nog in herinneren. Veel liefs uit Etten-Leur Hans en Claudia -
14 September 2010 - 08:04
Mariette:
Hé Sas.
Volgens mij kunnen we met z'n allen maar één ding tegen je zeggen.
Doe wat je hart je ingeeft, want met dat hart van jou zit het helemaal goed!
Liefs,
Mariëtte -
25 September 2010 - 18:26
Tante Lida:
vergeten te melden dat Ans vanmiddag in de rolstoel zat, recht-op
haar handen op de plaat voor haar, haar ogen veel dicht, volgens ons was zij moe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
