Een lange weg te gaan

Hallo Allemaal,
Ik wil jullie hartelijk bedanken voor jullie berichtjes/smsjes/telefoontjes. Het geeft steun, het is erg fijn.
We zijn nu 2 weken verder en jullie willen vast graag weten hoe het nu gaat. Mama is stabiel. Ze is gisteren van Amsterdam naar Alkmaar gebracht en ligt daar nu op een 2 persoons kamer op de verpleegafdeling. Ze slaapt. Ze is niet in coma, maar ze is ook niet bij bewustzijn. Ze reageert soms en soms ook niet. In deze fase moet het teveel aan vocht uit haar hersenen gaan zodat ze wakker kan worden. Ze moet het bloed dat nog in haar hersenen zit opruimen. En de druk in haar hoofd moet weer in evenwicht komen. Dat zijn de belangrijkste dingen en deze fase kan enekele weken tot enkele maanden duren..
Afwachten is het woord van de dokters. Hopen is ons woord. En mama's woord is: jawel hoor! Ze zegt ook ja, nee en zeker weten. En als ze wat zegt zijn wij heel blij. Als ze (bijna) niets zegt is het bezoek wel saai :(.
Tot gisteren heb ik haar elke dag bezocht, dat zal nu iets minder worden, want Alkmaar is toch verder weg dan Amsterdam. Maar ook dat is goed. Dat geeft tijd om na te denken en wat kleine dingetejs voor mezelf te doen. Ik werk gelukkig niet full time en iedereen op mijn werk is super aardig voor me, zo fijn! Het is een moeilijke periode, het is zo vreselijk moeilijk om alleen maar te kunnen afwachten.

Groetjes Saskia