MMMozambique!!

Toen ik in augustus op reis ging zonder compleet plan zei ik gekscherend, wie weet eindig ik wel in Mozambique… Ik verwachtte dat echt niet, maar nu is dat nog uitgekomen ook!

Ik was aan het twijfelen tussen een reis begeleiden in Oeganda/Kenia (fijn, vertrouwd en bekend) of vakantie in het onbekende en verre Mozambique. De reis ging (helaas) niet door, verkeerde datum. Praat ik vrijdagavond met vrienden van Geke over mijn reisplannen/opties zegt een vriendin dat ze een vriend heeft die begin volgende week terugrijdt naar Mozambique waar hij woont. Zij stuurt hem alvast een bericht. Blijkt dat ik het weekend ging kamperen op een camping aan de Lower Zambezi rivier waar hij ook zou zijn. En zo geschiedde het. Ik vraag aan de camping eigenaar of ze Eric kent, komt hij promt aanlopen. Ik zeg, hallo Eric hoe gaat het met jou? Is het mogelijk dat ik met je meerijd naar Mozambique? Ja natuurlijk….

En zo kwam de leuke zin tot stand, morgen naar Mozambique met een jongen die ik gister in een bar heb ontmoet :).

14 uur, 1000 kilometer en 2 grensovergangen later kwamen we aan in Mafambisse, op een suikerriet boerderij, vlakbij Beira in Mozambique. Wat een rit, zoveel mooie natuur gezien, maar ook helemaal gesloopt. Ik had eigenlijk voor de grap alle politie posten eens moeten tellen. De helft van de keren mochten we gewoon doorrijden, de andere keren werd er gevraagd om de auto papieren, rijbewijs en de brandblusser. Zou een stuk leuker zijn als elke politiepost om iets anders vraagt dan tig keer hetzelfde :).

Maar hoe bijzonder kan het leven zijn? Via vrienden is een lift vertrouwd. Maar zou je het in NL vragen om even mee te mogen rijden naar Zuid-Frankrijk? Ik heb heerlijk 12 uur in bed gelegen, het NOS journaal gekeken en heb ik het hele huis voor mij alleen. Eric was helemaal kapot en moest de volgende dag vroeg werken, of ik niet gewoon een dag kon blijven zodat hij me de dag daarna op pad kon sturen. Tuurlijk, waarom niet? Dit stond ik me net allemaal te bedenken toen ik de handwas deed buiten in de tuin in de middle of nowhere, zo bijzonder, zo gastvrij.

De dag erna ging ik naar Beira. Geld pinnnen is nog nooit zo moeilijk geweest. Ik heb 2 uur rondgelopen, 6 pinautomaten later was ik geld rijker. Phoeh.. wel een beetje verbrand want de zon was scherp. Beira is saai en was helemaal niet gevaarlijk. De middag heb ik heerlijk doorgebracht bij een restaurant aan het strand. Boek gelezen en gerelaxt. 's Avonds kwam een vriendin van Eric mij ophalen en zijn we samen uit eten geweest. Heel veel gekletst, zo'n leuke en spontane meid. Uiteindelijk kon ik bij haar slapen! Zo fijn, ze woont tegenover het busstation waar ik om 03.30 uur moest zijn.

De bus duurde veel langer dan ik had verwacht en zat vol, vol, vol. Niet zozeer met teveeel mensen, maar met bagage. Ik dacht, als ik maar niet hoef te plassen. Maar we maakten toch een stop. Ik ben er via de chauffeursplek uitgeklauterd... Was blij dat ik om 15uur in Vilanculos was.
Het strand is echter niet zo mooi als dat ik me had voorgesteld. Jammer! Maar morgen ga ik voor 2 dagen de zee op, snorkelen bij Bazaruta Island. Ik heb er zin in en ben super benieuwd.

Ik ben trouwens nog nooit zo onvoorbereid op reis geweest. Ik weet niets van Mozambique. Alleen dat er mooie stranden zijn en de bekendste plekken Vilanculos en Inhambane/Tofu zijn. Ik heb niet eens een reisboek. En nog een detail, men spreekt hier Portugees en ik spreek geen woord Portugees… Ik ben helaas het woordenboek van Geke vergeten mee te nemen.

Veel groetjes
Saskia